BÜYÜMEK

BÜYÜYÜÞ

büyümek deðilmiþ büyümek
en yalnýz mevsimindeyiz yaþamýn
çoktan kalkmýþ,hep beklediðimiz
umut yolculuðunun treni,
kaçýrmýþýz.
düþlere mi düþmüþüz
karanlýklar mý örtmüþ sevdalarýmýzý,
bilinmez,
Yalnýzýz iþte, ötesi gerekmez,
bu kent suskun
duyulmaz gayrý
en derin yerinden yitirmiþiz
içimizdeki coþkulu çýðlýðý
yok artýk gözlerimizde
o oynayan çocuklarýn neþesi,
bir mezarlýk sessizliðinde deðil de
belki korkak bir ölüm beklentisi,
belli mi olur,belki de fýrtýna öncesi.

meðer ne kadar da küçükmüþüz o zamanlar,
hani þu sevdadan sevdaya koþtuðumuz yýllar,
hani ilk öpüþtüðümüz gün,
büyümek deðilmiþ meðer seviþmek,
ihanetimiz bile çocukçaymýþ,
oyuncaðýndan sýkýlmak,
hep yeni bir þeyler istemek gibi.

dünya yuvarlak,
tren gelecek ayný yere yine,
belki bir gün,
kaç zaman bekleriz ama,
yeter mi ömrümüz büyümeye,
yani ölmek var beklerken ,
büyümeden beklemek deðer mi
ölmeye.

yada ardýna düþsek,
tren önde,biz arkada,
bir umudun ardý sýra,
var mý umutlarýn bir duraðý,
yakalar mýyýz?
kaç dað önümüz,
yeter mi gücümüz.

en korkak mevsimindeyiz yaþamýn,
hem güçsüzüz,hem yalnýz,
çocuðuz üstelik daha,
büyümeye çok var gülüm,
umut treni önümüzde,
ölüm treni ardýmýzda.
05.03.2001
çanakkale

Sosyal Medyada Paylaşın: