ANSIZIN
Açtýðýnda kara toprak baðrýný
Ömür ardý ölüm gelir ansýzýn
Yüce daðlar duyar inan çaðrýný
Yamaçlarda karlar erir ansýzýn
Güneþ doðar alem güne kavuþur
Rüzgarla tomurcuk güller seviþir
Gece sanki gündüz ile dövüþür
Karanlýkta dünya kalýr ansýzýn
Bahar sabýrsýzdýr kýþtan yerinir
O yaz ki baharý görünce sevinir
Sonunda zamana o da yenilir
Sonbaharda mevsim ölür ansýzýn
Sanýrsýn hayatýn son bulmayacak
Dizinden dermanýn hiç gitmeyecek
Kendine nefsine söz geçmeyecek
Ýnsanlarda hayal olur ansýzýn
Karasomanoðlu meçhule yürür
Neler gördü daha neleri görür
An gele ki ecel gelirde ölür
Sevdalarým yara alýr ansýzýn
< haziran 2000 >
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Göksel Karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.