Kadýným, üstünü ört, Üþüme yokluðumun ayazýnda, Kalbimi Turgut Reis’e gömdüm, Arada bir gezdiðim sokaklara uðra, Bana gelirmiþçesine adýmla,
Geçen haberini getirdi kuþlar, Atladým bir otobüse sana geldim. Sensizliðinle karþýlarken boþ sokaklar, Seni aradým köþe bucak, Adresin yoktu elimde, Telefonun yoktu ulaþsam sana, Ayný gökyüzüne baktýðýmýzý hayal ettim. Ayný havayý soluyorduk ne de olsa, Geceleri çok üþüdüm kadýným. Eylülün hüzün gelini dayandý kapýya, Ben topraðýn suya hasretliði gibi, Hasrettim sana...
Kadýným, üstünü ört, Üþüme yokluðumun ayazýnda, Gerçekten zor oluyor hani, Ayný þehirdeyken ayrý kalmak, Ayný gökyüzü birleþtirirken bizi, Yýldýzlara tembihlemiþtim oysa, Bu gece söyleyeceklerdi seni sevdiðimi, Varlýðýný saklayan þehre geldiðimi.
Bir hazan þarkýsý çalýyor þimdi, Uzaklardan geliyorken þen þakrak kahkahalar, O kalabalýklarda arýyorken seni, Dudaklarýmda aþkýn kekremsi tadý var. Hoþ sensizliðimde herþey boþ, Ne anlamý kaldý yüce sevdalarýn, Ne rengi kaldý bu hayatýn, Havalarda serinlemeye baþladý hani, Eylülle gidecektin sen benden, Bilmeden yazýn koynunda bir aþkla geldiðimi, Þimdi sana sesleniyorum, Bu þehir kabul eder mi ruhunu bensiz? Yokluðunda nedensizce üþüyorum. Sen üþüme sakýn caným, Sakla bedeninde aþkýmýn ateþini, Çek yýldýzlarý üstüne kadýným, Derin uykularda seni huzurum sarsýn.
Kadýným, üstünü ört, Üþüme yokluðumun ayazýnda, Seni bulamadým bu koca þehirde, Daha bir büyüdü kimsesizliðim gözümde, Üstüme üstüme geldi duvarlar, Ve resmini gökyüzüne çizdim, Kalbimi gömdüm bu þehrin ortasýna, Masum bir çocuk gibi bana bakýyorsun. Yeþil gözlerinden beni düþürme, Kokunu içime çekip gidiyorum. Kadýným, üstünü ört, üþüme!
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.