ALEMÜ SEMA.

Semazenler, dönüyorlar.
Dönüp arþa, varýyorlar.
Melekleri, görüyorlar.
Bu ilahi bir, güç rabbüm.

Seyrü alem, eder insan.
Dayanýrmý, buna hiç can.
Can bedende, durmaz bir an.
Buna dayanýrmu, kalbüm.

Lahza lahza, perde perde.
Bir nur belirir, her yerde.
Hak ateþi, gönüllerde.
Nedir rabbim, benim halüm.

Bu hal beni, büyülüyor.
Yarab varsýn, kul biliyor.
Bundan sana, eðilüyor.
Yaþýyorum, bunu kendüm.

Neyle kudüm, birlik olmuþ.
Sonbahar, bu güller solmuþ.
Yýllar geçti, ömür dolmuþ.
Hissediyor, bunu bendüm.

Sema bitmesin, der gönlüm.
Hakk kapýsý ister, kendüm.
Daðý delen, ferhat kulum.
Seni ister benim canum.

Bu ilahi, ortam benü.
Sardý ruhum, sardý tenü.
Semazenler, dönü dönü.
Pir nur olur, kaynar kanum.

Aðýr aðýr, adým adým.
Yükseliyor, arþa canum.
Nurdan þavklu semalarun.
Yüce Allah, yaradanum.

Bu haz ile, uçuyorum.
Hafifleyip, geliyorum.
Yaradaným seviyorum.
Sana kurban, benim canum.

Türkmendaðlý, allah verdü.
Semazenler, kanad gerdü.
Kalem yazdý, kaðýt derdü.
Ey mevlana, bir hoþ oldun.

Bitti sema oldu, serap.
Türkmendaðlý oldun harap.
Sazlar sustu, haller türap.
Yine eski, hale döndüm.

HÝLMÝ CAN.
25.KASIM.2007.
(1465)


Sosyal Medyada Paylaşın: