NE İNSANLAR TANIDIM BEN

NE ÝNSANLAR TANIDIM
Ne insanlar tanýdým ben; birçok þeye sahip
Ama yaþama yaþatma coþkusu yok yüreklerinde.
Ne insanlar tanýdým ben; güldüler çiçektiler...
Ama hep kurudular, soldular.

Ne insanlar tanýdým ben; hep asýk suratlarý,
Ama her zaman barýþýn yolundaydýlar...
Ne insanlar tanýdým ben; kalpleri sevgi doluydu,
Ama yürekleri kan aðlýyordu, mutsuzdular...

Ne insanlar tanýdým ben; hep aðlýyordular,
Ama bir anlýk gelip geçiyordu hüzünleri...
Ne insanlar tanýdým ben; hep gülüyorlardý.
Ama bir anlýk gelip geçiyordu gülüþleri...

Ne insanlar tanýdým ben; merhametliydiler,
Ama hayatýn oyunlarý köreltmiþ kalplerini...
Ne insanlar tanýdým ben; sabýrlýydýlar,
Ama sonunda hayata pes ettiler.

Ne insanlar tanýdým ben; fakirdiler, yoksuldular,
Ama gülüþleri zengin kalpleri huzurluydu.
Ne insanlar tanýdým ben, zengindiler,
Ama zenginlik mutluluklarýný engellemiþti.

Ne insanlar tanýdým ben; güzel görmeyen,
Ama güzel düþünüp hayata baðlandýlar.
Ne insanlar tanýdým ben; güzellik arayan,
Ama güzellik gözdeydi bilemediler...

Ne insanlar tanýdým ben; karamsardýlar,
Ama umut ederek aydýnlýðý buldular.
Ne insanlar tanýdým ben; baþýboþtular,
Ama yaþarken her þeyi öðrendiler…

Sosyal Medyada Paylaşın: