Sevdamız çaresizliklerimizin habercisiydi

Bu sefer kalemi elime mutluluktan bahsetmek için almýþtým ,
Kelimeler kaçýþýyordu adeta , birbir tükenmiþti ümit tükenmiþti mutluluk .
Herkez kendi çaresizleðine yanmaktaytý etrafta olan biteni umursamazcasýna
Hüzün mutluluðun yerini almýþtý bir çok kez olduðu gibi.
Çocukluktu en güzeli ,
Bir çikolataya alýnýrdý gönlümüz , dinerdi gözyaþlarýmýz
Etrafýmýzda olup biten bir çizgi filim olur gelirdi bize
Anlamazdýk hüzünden , çaresizlikten
Halbu ki þimdi çaresizlik baþ baþa kaldýðýmýz tek duygumuz oluvermiþti

Çaresizliði tetikleyen sevdamýzdý belkide
Oysa ki O bitmeyen tükenmeyen sevdalar tozlu sayfalarda býrakmýþlardý hikayelerini
Ne daðý delicek kadar taþmýþtý sevgimiz , Ne de sazý elimeze alýp tellerine vurucak kadar çoðalmýþtý
Savunmasýzca sevmiþtik oysaki uyuyacak masum bir kol bulmaktý tek isteðimiz
Ne keremler kalmýþtý ne de mecnunlar kalmýþtý geriye ,
Geriye kalan sadece yalan seni seviyorumlar olmuþtu .
Gözlerimize bakarak sölenmiþti yalanlar oysaki hani gözler kalbin aynasýydý ?
Ve þimdi herþey ,
Aþk yalan çaresizlik paradoksuna dönüþmekteydi ...

Sosyal Medyada Paylaşın: