_SOKAK ÇOCUĞU_

sokaklar evim olmuþ artýk
gazete parçalarý yorganým þu dipte
duran.
ýslak kaldýrýmda yataðým
güneþin doðmasýný ümit ediyorum
içimi ýsýtmasýný beni sýcacýk düþler
içinde uyandýrmasýný çaresizlik içinde
tutunmaya çalýþýyorum avuçlarým arasýnda
kaybolup giden çocukluguma.
adýmý tam olarak henüz bilemiyorum
daha doðrusu bir adým olup olmadýgýnýda
bilmiyorum.
annemi sayýklar gibiyim bazen
baþýmý koyduðum moloz yýðýnýnda
pembe tatlý rüyalar görüyorum
her adýn dilime dolandýðýnda
hani henüz daha da keþfedemedim
lunaparka gidip atlýkarýnca üzerinde
rodeoculuk oynamak nasýl bir histir diye
tadýna bakamadýðým oncada nimet ver halbuki
ne çok zamanda olmuþ kaþýklamayalý
bir tas sýcak çorbayý þöyle yanýnda bolca çoban salatasýyla
neyi severdim neyin hayalini kurarým henüz bunun bile farkýnda deðilim
üþüyorum
nöbetleþe havaleler geçiriyor
gecenin soðukluguna yenilmek üzere olan
vücudum
ellerim iki dizimin arasýnda baðdaþ kurmuþ
ýsýnmaya çalýþmaktayým
hani bugün sabahada çýkarmýyým
bununda henüz cevabýný almýþ deðilim
eriyip tükeniyorum sessizce
adýmý varlýgýmý kimse bilmeden gizlice
gidecegim bende belkide

Sosyal Medyada Paylaşın: