Yarın…

Yarýn…

Koþuþturmalarla geçiyor yaþam
Anlamsýz yüzler giriyor çýkýyor hayatýmýza
Savruluyoruz gün doðumundan batýmýna kadar
Geceyle buluþtuðumuzda ancak
Görüyoruz yüreðimizi,
Ve soruyoruz
Bitmeyen arayýþlarýmýzýn adý ne…

Ne kadar kolay kanýyoruz,
Ne kadar kolay göze alýyoruz
Bizi tüketip, yok edecek kararlarý
Düþünmeden, korkmadan adýmlýyoruz
Umutsuzluða açýlan yollarý
Ýpimiz kendi elimizde
Biliyoruz aslýnda, daraðacý karþýmýzda
Yine de sakýnmadan devam ediyoruz
Anlýk yaþadýðýmýz zevklerin boðduðu, sahte dünyaya
Ýncitmek deðil, incinmek var özünde
Aldatmak deðil, aldanmak
Sonrasýnda yüzleþememek aynalarla
En can yakýcý olanda
Dibe vurmak
Yüceldiðimizi zannettiðimiz anda…

Ne zaman tükettik biz saf ve gerçek sevgiyi,
Ne zaman deðiþti, deðer yargýlarýmýz
Emekle büyütmek lazým dediðimiz sevdamýz
Nasýl kaydý gitti, hoyrat ellerde
Kim deðiþtirdi duygularýný insanlarýn
Dünya mý kirlendi,
Kirlenen bizim doymayan aç beyinlerimiz mi?

Ah hayat
Ne varsa yaþayamadýklarýmýza inat,
Gerçek duygu adýna,
Çýkar birilerinin hapsettiði zindanlardan
Geri ver bize, sahte olmayan, yalansýz hallerimizi
Sevdiklerimizin gözlerine bakalým yeniden tüm korkusuzluðumuzla.
Silelim ellerimizle acýya dair ne varsa…

Sussun istiyorum bir anda her þey
Yoruldu yüreðim etrafýnda ki aymazlýklarla
Kapatmak istiyorum kulaklarýmý yalanlara
Bu gece uykuya dalýp,
Yarýn…
Yarýn…
Açývereyim gözlerimi aydýnlýk bir sabaha…



Sosyal Medyada Paylaşın: