Gün dönümünde bulmuþlar günahlýðýmý Koynumdaki mektup, sanki fermaným imiþ... Kapý önünde aðlak, feryad figan bir günah Ýþlemiþlerin defterindeki son bakiye olmuþum...
Gözlerini dünyaya annesiz, babasýz açan Sade Âdem sanýrdým meðer , deðilmiþ... Ben de Âdem’miþim meðer, hemde Havva’sýz Hem anasýz hem de babasýz...
Adem’ler var dünyada, hemde birden çok Sanki de Âdem’siz hayat yok... Öðrendim günahkar fikirleri... Edep, haya yok... Fermanýmý okuduktan beri Gecemde rüya yok...
Ademin nerden gelmiþ ki bu hissiyatý, Sebebi: birinin gayrý meþru fikriyatý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edebiyatciyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.