sonbahar bestesinin daha ilk provasýnda
sadece ýslýk çalýyordu rüzgar
siyah pelerinli ýslak bir rahibeydi gece
ben mücrim gibi titriyordum
günahkâr kucaðýnda
konfetiler yaðýyordu yaþlý çýnar aðacýndan
topraða düþene kadar sevin dans edin diyordu
dalýndan dökülen kavruk yapraðýna
o zamanlar saðanak bir yaðmurdum ben can veren
kýraç ve çatlak dudaðýna
sen anlýyordun
çýnar anlýyordu
ama kimseler anlamýyordu
insan mabedine kazýnmýþ sevgileri
þeytan soyu karýþmýþtý içimize
çalýyordu çýrpýyordu vuruyordu kýrýyordu birileri
bu kutsanmýþ yeryüzü cennetini
talan edip yakýyordu
sen dolu dolu yaðýyordun gözlerime
bütün dallarým sana eðilmiþ
baþýmýzda bir elma aðacý
aratmýyordu anamýzý
sabah öðle akþam iki kýzýl elma
ikimize yetiyordu
……………………..
çok seviyordum seni ben
çýnar aðacý biliyordu
C.Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.