YAŞANMAMIŞ HAYATIM BENİ AFFET
Avuçlarýmýn içinden kayýp gidiyor zaman,
Son umut trenimde gidiyorken seninle hayatýmdan,
Hala hayaliyle avunuyorum yaþayamadýklarýmýzýn,
Ne tutunabiliyorum, ne de tutabiliyorum seni,
Kaybolup gidiyorsun hemen yaný baþýmdan,
Býrakýp gidiyorsun zamanýn karanlýðýnda beni,
Geç kaldým tutamadým, ne seni ne de umutlarýmý.
Yakalayamadým giderken, terenin son vagonundan.
Ben mi gurbetteydim hep sensiz kaldým
Yoksa dumanlý daðlarýn ardýnda mýydý gurbet,
Bomboþ kaldý hep ellerim, ellerinden çok uzak.
Geçti bir ömür hem sana, hem de umuda hasret.
Ben geçmiþimle hesaplaþýrken yakalayamadým seni
Koþamadým ki hiç yetiþemedim zamanýn arkasýndan.
Ne olursun hayallerim, yaþanmamýþ hayatým beni affet.
Þimdi o dumanlý daðlarýn tam ortasýndayým,
Ben hayaliyleyim hala yaþanamamýþlýðýmýza hasret,
Kayboldu geçmiþim yok artýk hiç kimse yanýmda,
Bomboþ her yaným, dumanlý daðýn tam ortasýnda
Ne umut treni var, ne de ulaþýlabilecek gurbet.
Tükenen hayallerim, yaþanmamýþ hayatým beni affet.
Faik; 07 / 01 / 08 Ýskenderun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.