Naðmeleri feryada dönüþtü þarkýlarýn Her nakarat yalvarýr gibi Allah’a Edalar bir çýðlýk bestekarlardan Yaðmur hýþýrtýsýnda kokan toprak deðil sanki Küllerin dumaný bu genizler acýtan Ömür tüketen zehir Ne deniz býraktýn ne nehir; Bir tozdan çölüm býraktýðýn arkanda Kuþlarým bile ebabil.
Gülen resimlerin var ; Bana nazire belki. Gülmek sana yakýþýyor da. Benim vaktim var; tebbessüm þimdilik uzaðýmda Hesap öbür tarafta Koyulur mizana yapýlan Dilsiz günahlar boynumda Kýzarýr yüzüm,sen utanmazsan utanma Mirasýn hüzün; Çerçevelenmiþ hatýralarla. Caným yanmaz oldu korkma; Binbir gece seni doðurmuþum tan kýzýlý sabahlara Unutur muyum bilmiyorum Sorma aklým yitik Kendimi vurmuþum meçhul yarýnlara Karanlýk düþüncelerle dolmuþum Ümit deryasýnýn dibini bulmuþum Çoktan ’belkileri’ uðurladým peþin sýra Ýhtimaller yok Yaþamak risk Artýk yoksun Kalbim kýrýk ve ben mutsuzum
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetustas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.