BUĞULU GÖZLERİN

Yakamoz pýrýltýlý, buðulu gözlerin
Bir zaman kandýrdý da beni
Yürek görmez gözlerinde tutsak kaldým
Þimdi esaretinden kaçýþýmdýr, özgürlüðe

Yinede bir yerlerde esaret miyim?
Esaretinde mutluydum artýk gülemiyorum
Býrak yeniden buðulu gözlerinde esir kalayým
Yüreðim seni sormakta, bense cevapsýzým

Bizim olan;
Tenimize dolan yaðmurlar
Bahar kokan mevsimlerimiz
Bulutlar arkasýna sýðýnmýþ güneþimiz
Bizsiz hiçbir þey bizim deðilmiþ

Çok yorgunum çok, bir o kadarda yalnýzým
Nefeslerim bile sensizliði solumuyor
Ruhum çok eskimiþte, yeniliði sende bulurum
Korkularýmý yaþarken kaçýþýmýn sebebisin

Kalbimi de kýrsan, yüreðimi de yaksan
Nefretimden en büyük pay sana düþse
Senin bende yaþayacak aþkýn olmasa da
Beklerim belki susmaný,
Belki de susturacaðým günü

Ünal TÜRKOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: