Kimi mandalýk ister, kimi satar vataný, ‘Ýstiklal bu milletin hakký’ derdi ATATÜRK, Düþünür vatan için þehit düþüp yataný, Ýstiklali gül gibi derdi Kemal ATATÜRK.
Türk ordusu cephede dimdik ayakta durdu, Nasýl olur böyle þey, bütün Dünya kudurdu, Þahlanmýþtý adeta Anadolu, Türk yurdu, Çünkü onun baþýnda vardý Kemal ATATÜRK.
Kýz, kýzan, oðul, uþak, ihtiyarý, yiðidi, Düþtü onun ardýna koskoca Türk Milleti, ‘Neden geldin buraya bu vatan bizim’ dedi, Düþmanlara haykýrdý, sordu Kemal ATATÜRK.
Ýlk hedef Akdeniz’di baþka çare var mýydý? Türk Milleti vataný düþmanlara kor muydu? ATATÜRK vardý baþta bu o kadar zor muydu? Yangýný söndürecek kardý Kemal ATATÜRK.
Gökten yaðan mermiye canlar siper olmuþtu, Düþen er býrakmamýþ bayrak elde kalmýþtý, Bitti denen vatandan cepheye er dolmuþtu, Allah’ýn gönderdiði yardý Kemal ATATÜRK.
Sonra emanet etti vataný hepimize, Basmalýyýz bu gün biz onun gittiði ize, Ýstemeyin ellerden ne pasaport, ne vize, Bir güzel Cumhuriyet kurdu Kemal ATATÜRK.
Ey ulusum unutma bu vatan hepimizin, Gir de bir bak arada, þehitliklerde gezin, Uyanýk ol, aldanma kýþý da var bu yazýn, Bu vataný armaðan verdi Kemal ATATÜRK.
24.Aðustos.2009 15.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.