ey sar yeni yetme yorgunuz yine bilmem ki nedendir nedendir ki bu kara zifirimi yol keser baðlamýþýz yüreðimizi her dem bir maviye karaya çalýyor fýrça karaya yudum sadýðýmýz bir sözün ne garip dokunaðý hadi çek ellerini ellerini zulamýzdan biçare olmuþuz kulaðýmýzý kesip ölüme yattýðýmýz
ölümün tadý çok acý görmeyen göz zoraki bir füsun alýp geceyi gündüze devirdiðimiz yapbozlar her dem… her dem salsa ile çýnlandýðý batýmlar dönüp de arkasýna bakmaz ölüm
kim bilir kaçýncý kura bu düþüp de önümüze de kovaladýðýmýz kamburu olmuþ sevdalar yontulmakla düzelmez kalemin karasýnda inlettiðimiz hayaller acýnýn kuraklýðýnda tuzlu suya dönüþmüþ kazýyoruz en ince yerinden kazmayý vurduðumuz acemiliðimiz
yok güller çoktan solmuþ baharý gelmeden dilim dilim bir kaç sözden sil… sil yaramaz kýz güzelliðini gözlerimizden biz çirkin de sevdik sevilmeyi bilmeden
. . .
b@r@n
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavidem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.