MENEKŞE
Menekþe
Numan Kambur
Masallardan çaldým o kýskandýðýnýz düþleri
Herbirini mutlu sonlardan çalarak doldurdum sepetimi
Düþ kadar gerçek hayatlara inanmasam da
Gerçek gibi düþlerle avuttum durdum kendimi
Ama siz bilmezsiniz tabiki
Düþten arta kalan o uzun geceleri
Eðerki düþleri seviyorsam bu kadar
Ýþte budur yegane sebebi
Uyanmanýn acýsýna katýk edip gerçekleri
Sabaha sunmak o yorgun titrek elleri
Siz bilmezsiniz tabi bir þiir nasýl yazýlýr
Ýþte ben o anlarda yazdým bütün þiirleri
Bir kýz sevmiþtim saksýdaki menekþe bilir
Kimse bilmez ama o cok iyi dinler sizi
O her sabah ilk suyunu verirken bile
Az ezberlememiþtir içimdeki beni
Ýkna için uðrasýp durdum deliler gibi
Ama aþký anlatmaya ikna edemedim heceleri
Eðer ki gelebilselerdi yanyana
Hemen anlatmaya koyulurdum içimdeki gizemi
Görüp geçindiðim ne ki, yalnýzlýk baki
Nasýl sus derim zincirlerim kalbi
Gidemediði yollar kadar cok severken
Gittiði ücra bir sokakta buldu kendini
Çok isterdim menekþeyi öyle görmemeyi
En büyük zararýn bilmeseydi güneþten geldiðini
Taptýðý vaz geçemediði varlýðýn
Yakýp kul ettiðini teker teker pembelerini
Artýk menekþeyle gömdüm o kýskandýðýnýz düþleri
Ben unutmuþtum ama onun iyiydi ezberi
Masallarda bile kalmamýþken mutlu son
Ne avutmaya gerek var nede uyutmaya kendini.
(17.07.2008 /00:34)
Numan Kambur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.