Sarıl Kendine
Yitip gitti hafýzam baþka diye üzülürken
Farkýna varýlmayan farklýlýklarý fark ediyorum
Düþüncelerin sonsuzluðunu, yaþanamayan yaþantýlarý
Kapalý kapýlarýn arkasýndaki sýralý sýrlarý
Kapalý perdelerin yarattýðý karanlýðý
Soyutlanmýþ sýradanlýklarýn hoþnutluðu
Sarhoþ ediyor beni sessizliðin sesi
Þamdandaki mumu yakýyorum
Aydýnlatsýn içimdeki karanlýðý diye
Oda aydýnlanýyor gözlerim ýþýðý görüyor
Ýçimdeki sese sözüm geçmiyor
Hala karanlýk diyor, içimdeki çýðlýk çok çýlgýn
Ellerim doluyken bir anda bomboþ
Kendimle yüzleþmem gerek, yine kaçýyorum galiba
Saklý bahçem koyulaþmýþ, derin mavilikleri saklar
Papatyalar, laleler, gelincikler ödün vermem
Solup gitmelerinden korkarým sakýnýrým
Sözüm ona sözsüz kelimelerimde anlatmak isterken
Sevgiyi, seveni, sevgiliyi
Ey sevgili sözüm sana
Ey gece, ey sessizlik, ey amber kokulu
Gecenin müjdecisi, yýldýzlar þahit olsun
Mütevazý, durgun, nazik kiþilik
Karanlýðým, susuzluðumun yangýný
Sabrýmýn selameti
Mum ýþýðý bitiyor, korkuyorum karanlýktan
Sessizliðimin çýðlýðý kulaklarýmý boðuyor
Uyumak istiyorum sarýl kendine sarýl …
Tuðyan
Sevda Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.