Gönül fincanýmýn falýný çoktan kapattým Ne seni görmeye takatim Nede sesini duymaya gücüm yok. Tüketti bu sevda beni... Ne boþ çerçevede resmin, Nede aynalarda sulietin Tozlu raftaki hasýr kutuda kaldý tüm gençliðim... Ne sana geri dön demeye, Nede gönlüme bekle demeye, Mecalim kalmadý bunca yýldan sonra. Elimde kalan tek þey Biçare yüreðim oldu... Bir köþesinde saklýyorum seni Müzayededen begenerek aldýðým Ama kimselere göstermeye kýyamadýðým Narin bir eser gibisin. Orda öylece duruyorsun... Arada yürek kasamdan çýkartýp Tozunu alýp naftalinliyorum. Hatýralarda býrakýpta seni Güvelere kaptýrmaya hiç niyetim yok çünkü... Ýþte böyle sevdalým,dedimya: Elimde kalan tek þey yüreðim oldu. Ama ne çare Yüreðim seni çokkk sevdi... Sosyal Medyada Paylaşın:
düzceli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.