Çöpçatan

“Sen vaktinden sonra gelen…” diyordun
Ben vaktinde geldim, sensin geç kalan.
Çöpçatan oturmuþ, suyun baþýna
Çöpleri ters dizmiþ, bu da mý yalan.


Ey çöpleri çatan, hiç düþündün mü?
Kim kime sevdalý, kim kime vurgun.
Yoksa bilerek mi, ayrý düþürdün?
Can canandan ayrý, arzular sürgün.


Sen asi gelincik, aykýrý sevdam
Belli ki mutluluk senden çok uzak.
Sen dünya güzeli, yaban kedisi,
Her yerde kapan var, her yerde tuzak.


Sahilde yürürdük omuz, omuza
Sen taþ sektirirdin, beceriksizce
Sokulurdun usul, usul koynuma
Ellerin tenimi okþar, sessizce.


Hani o ilk günü hatýrlarmýsýn?
Üstünde eþofman, spor kýyafet
Güya koþacaktýk, çayýr çimende
Ben sende kayboldum, koptu kýyamet.


Nasýl seviþirdik, nasýl, seninle
Dur ey zaman, sanki, koþturan mý var?
Ah edip inleyen, ruhun, teninle,
Sen bana yar oldun, gönlüm bahtiyar.



Çanakkale 2007


Sosyal Medyada Paylaşın: