_KÜÇÜK BİR KIZIM_

Görmeli mi her þeyi yoksa yummalý mý gözümüzü sýkýca, gerçek ne olursa olsun _?
Söylemeli mi içinden geçeni o an, özgürce, sonunun nereye gideceðini düþünmeden ya da susmalý mý sonsuza kadar_?
Bazen baþýmý çevirmek istiyorum, bakmamak ve susmak...
Gerçeklere, yalanlara, güzelliklere, çirkinliklere, dostluklara, hainliklere...
Yalnýz olmak istiyorum, yalnýz kendimle...
Öyle olunca susmak zorunda kalmýyorum ya da görmemek.
Öyle olunca yüzümde baþka bir tebessüm oluyor, kimsenin bana iliþtiremeyeceði, kimsenin bana yakýþtýramayacaðý, sadece benim sevdiðim ve bana yakýþan, kendimce...
Öyle olunca ben o beni daha çok sever oluyorum, daha bir tanýyor ve daha bir özlüyorum onunlayken bile, daha çok üzülüyorum ondan uzaklaþtýðýmda da .
Sevmiyor deðilim dostlarýmý,
Sevmiyor deðilim yaptýðýmýz koyu muhabbetleri,
Sevmiyor deðilim...
Ancak deðil midir insanýn kendisiyle yaptýðý muhabbetler, münakaþalar daha tatlý_?
Deðil midir ki kendinle gezmek, daha bir kendinle olmak böyle ruhunu besleyen_?
Deðil midir ki ben beni bu kadar seviyorum_?
Hayýr, hayýr ben bencil bir ukala deðilim.
Sadece kendini seven, kimseyle ilgilenmeyen, burnu büyük...
Ben sadece kendisiyle daha çok yeni tanýþmýþ bir küçüðüm,
Ben sadece kendisiyle daha çok yeni tanýþmýþ ve kendisini sevmeyi yeni yeni öðrenen dili uzun, küçük bir kýzým...
Ve çok heyecanlýyým her yeni kimseyle tanýþtýðýmda olduðum gibi, çok heyecanlý...




Sosyal Medyada Paylaşın: