Yokluðun, Devþirme güllerden, Kan damlatýyor özüme Düþtüðüm kör kuyulardan Ruhum iliþiyor gözüme...
Ey Can!..Yokluðun býraktý beni Ateþ devlerinin nefesine Ejderha bakýþlarýn hararetiyle Can, üryan oldu kendisine
Þimdi yazgýsý karanlýk olan Bu küflü duvarlarda Bitimsiz ayini baþlar tamtamlarýn Düþerim peþi sýra karanlýklarýn Her adýnda bir heyula keser yolumu Her adýmda anlarým gamla dolduðumu Geceler, bahtýmda bulsa da kara düþünü Bekliyorum ey can o kutlu dönüþünü
Karartma gecelerden kalma tenha bir güz Yokluðunla simsiyah oldu bu nurlu yüz Sazýma küstü aþka dair notalar Yine hezeyan, yine þaþkýn rotalar... Düþtüm bir deli çaðýn ortasýna Kaldým yokluðunla bir baþýma Her arzuda bin günah çýktý karþýma Her günahta bin þeytan güldü bana Ah!..Yine meyus, melankoli ve bedbin Yine acýlar mahþeri, istihza ve migren Oysa yaþamak gerek, umut gerek insana
Esrik bakýþlarla dalýp ta hülyana Kurban olayým ey can!.. senin yoluna
Sosyal Medyada Paylaşın:
huzeyfi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.