ÇANAKKALE SAVAŞI

ÇANAKKALE SAVAÞI

Bir gün Çanakkale`ye yanaþtý iki gemi,
Rotasý belli deðil, Akdeniz mi, Eðe mi ?
Yavuz ile Midilli, sanki çocuk oyunu.
Türk Bayraðý çekerek, döndü Morto Koyu`nu.
Þaka ile baþladý, adýna savaþ dendi;
Koskoca dört yýl sürdü, nice bedel ödendi.
Bir Dünya Savaþý ki, iki grup oluþtu;
Ülkeler için savaþ aslýnda mahvoluþtu.
Ýngilizler Alman`a, Almanlar Rus`a vurdu;
Fark eden bir þey yoktu, aslen hepsi gavurdu.
Almýþtýk baþýmýza, hem de püsküllü bela;
Çanakkale Boðazý bize oldu Kerbela!
Yýl Bin dokuz yüz on beþ, On dokuz Þubat -Salý.
Müttefikler doldurdu, ceset ile kumsalý.
Yurdumuza Ýngiliz basar- basmaz ayaðý,
Fransýzla beraber, yedi güzel dayaðý.
Arýburnu önünde baþladýlar akýna;
Orhaniye Tabyasý, geliverdi yakýna.
Conkbayýrý boþaldý, Koca Çimen`de yas var,
Kaba Tepe`de kükrer, yedi baþlý canavar.
Kýrmýzýya boyandý, maviler, yeþil-aklar;
Ýngilizle beraber öldü gafil Anzaklar!
Yaralýlar cabasý, kol-bacak kopan aza;
Ýki yüz elli üç bin þehit verdik boðaza!
Tarihlerde eþine rastlanmadýk bir olay,
Yaþamasý öyle zor, söylemesi çok kolay!
Düþmanýn bir gemisi, gelip zinciri kýrdý;
Göðsünü siper eden Türk Askeri, haykýrdý :
“Hürriyetten vazgeçmem, Türk`üm, er oðlu erim!
Vatan için ölüme, seve seve giderim”!
Sedd-ül Bahir üstüne gemiler top atarken,
“Allah-ü Ekber” derdi, þehit yere yatarken!
Ýngilizle Fransýz, Ýtalya çok azmýþtý.
Milletimiz zaferi, hep kanýyla yazmýþtý.
Her sene Mart ayýnda hatýrlarým adýný.
Avrupa da hatýrlar, Osmanlý tokadýný!
Minnetle anýyoruz, þehidim selam sana!
Kavuþtunuz nihayet Ulubatlý Hasana.
Anadolu`dan atmak, kolay deðildir Türk`ü;
Bütün Dünya tanýdý, kahraman Atatürk`ü!
Kadýn-erkek, yaþlý-genç; beraber verdik omuz.
Göðsümüzü kabartýr, her an þanlý ordumuz!
Öldük-öldük dirildik, kuþatmalarý yardýk
Düþmanlarýn elinden yurdumuzu kurtardýk.
Dalgalanan al bayrak þerefimiz, þanýmýz;
Çanakkale Zaferi unutulmaz anýmýz!

Sosyal Medyada Paylaşın: