Hatýrlar mýsýn bir gece
Romatizma sað bacaðýmý sarmýþtý da sinsice
Oynatamamýþtým ayak parmaklarýmý
Nasýl mahçup olmuþtum dördüncü kattan
Beni sýrtýna alýp indirince
Sanki omuzlarýndaki yük azmýþ gibi
Öz abim gibi
Hatta özden de öte
Yani çevrene de verirdin
Bir tek can veren deðildin
Tuðla ile brikete
Ben seni gülle yazamazdým
Ya da bülbüle buse de konduramazdým densiz densiz
Ya da tuvalime pembe boya hakim olamazdý yaþadýklarýnda
Yaþamýn acýmasýz çýplaklýðýnda
Farklý renklerde vardý þüphesiz
Olduðu gibi aktardým
Belki sevimsiz
Hatta biraz da kýrparak
Dobra dobra aktarabilirdim ancak
Yakýþmazdý dalga geçer gibi
Bir yana bakýp, diðer yana göz kýrparak
Hani diyorum belki çýplak kalacak kelimeler
Belki üþüyecekler çetin koþullarda
Ama anlaþýlsýn istedim
Olduðu gibi görünsün gökyüzü
Ýþim yoktur gizemli bulutlarda
Ýstedim ki anlaþýlmaz olmasýn cümleler
Özün gibi, saf katýþýksýz
Seni saray çocuðu gibi anlatmak
Cenazede fýkra anlatmak gibi yakýþýksýz
Hiç unutmam Duran abi
Ýþten yorgun argýn gelmiþ
Satý’yý sormuþtun
Senin büyük kýz
Altý aylýk Gümenni
Elindeki çantalar çok aðýrdý besbelli
Kalkýp koþmuþtun hemen
Takýp ayaklarýna kapýda duran kelikleri
Bilirsin o zamanlar
Kadýna deðer veren kaç adam çýkar senin gibi
Bilmem mi senin asýk yüzünün arkasýnda
Þefkat dolu incecik bir ruh var
Þimdi o ruh bedeninden ayrýlmýþ
Gökyüzünden aleme bakar
Alemi diken sarmýþ
Ara da bir gül kokar…
Duran Abi’den
Cemal EROÐLU