aynalı bir karakol.
Yýlmazýn kafasý derdinden büyük
Artýk taþýmaya yorulduðu kocaman kellesi
Ýle ayakkabýlara sýðmayýp, terlikle idare eden
Falaka yemiþ dinozor ayaklarý var.
Ýlle de yazmak istemediðim halde, zürafa
Boylu diyemeyiz ama en fazla midilli boyu var!
Güldüðü zaman insaný düþündürür, karakollarda
Sayýsýz yumruk yemiþ kýrýk, çürük diþleri.
Cop eseri yürüyüþünde bir acayiplik vardýr.
Kahvehanelerde ayrýntýlarý anlatmaz asla.
Baþrolde olan, izi gitmez belindeki kýzarýklardýr.
Bir erkekliði varmýþ ki, diye anlatýr kadýnlar.
Karakollarýn ikram ettiði 220 voltluk elektriði
Hala taþýr ve çarpýnca her rahmin anasýný aðlatýr!
Üç saniyede halleder, tuvalette rahatmýþ.
Þimdi eski neþesini unutsa da, yitip giden
Gençliðinin son deminde, yaþamaya deðer kýldýðý,
Acýmasýz hayatýn, buruk tadýna varmaya çalýþýr.
Her sabah bilemediði bir umutla perdesini aralarken,
Boþuna yediði dayaklar aklýna gelir bir çocuk gibi Aðlar.
Ýbretlik geçmiþini unutmaya çalýþýp, buz gibi
Birasýný yudumlarken karanfilli balkonunda
Bir ciyak daha yükselir þehirde
Aynalý bir karakolda…
(rawiz1621) raviz demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.