Sensizliðin hasretiyle yandý biçare gönlüm. Günlerce, haftalarca ve hata yýllarca. Belki dönersin diye hep bir umutla bekledim. Ama dönmedin, dönüp hasretini dindirmedin.
Uzun gecelerde seni düþündüm sabahlara kadar. Günlerce yolunu gözledim býkmadan, usanmadan. Ve dönmedin arkana bile bakmadan gittiðin yoldan. Beni bir baþýma býraktýn yýktýðýn hayallerle.
Taþýyamýyorum artýk sensizliðin yükünü omuzlarýmda. Aðýr geliyor bana, gücüm yetmiyor buna. Biliyorum hiçbir zaman da dönmeyeceksin geriye. Ama ben seni hep sevecem sen çekip gitsen de bile.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıyas Karaçelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.