Dost

Dost

DOST

Dost, seni çok özlüyorum,
Biliyorsun.., seni çok seviyordum.
Elimde, resimlerin kaldý yalnýzca,
Yüreðimde acýn.

Bir alman kýrmasýydýn, safkan.
Ne zaman kapýdan ayaðýmý atsam,
Sevinçle kalkardýn uykundan.
Çok asil, çok kibardýn,
Dost,
Sen bir harikaydýn.

Dost,
Yýllarca, benim yalnýzlýðýma ortak oldu.
Ben aðladýðýmda,
Baþýný dizlerime koyup,
Benimle aðlardý.

Dost, bebek bekliyordu geçen yaz,
Bende onu bekliyordum.
Ormandaki evimizde ikimiz.
Bizi bir görseniz,
Bir heyecan bir sevinç.
Aylardan Temmuz’du hava sýcak mý sýcak,
Yavrularýmýz oldu, hem de on tane,
Hepsinin gözleri çakmak çakmak.
Dost gururlu, dost mutlu,
Zevkle emziriyordu yavrularýný,
Kolay mý anne olmak..

Dostla birlikte iki ay büyüttük yavrularý,
Ama ayrýlma vakti gelmiþti yavrulardan.
Hepsinin yeri hazýrdý.
Görmeliydiniz,
Yavrularý giderken,
Öyle mahsundu ki dost,
Yaþlar akýyordu gözlerinden.
Sanki verme diye,
Etrafýmda kývranýyordu,
Yalvaran gözlerle bana bakarken..

O vefalý, o fedakar köpeðimle,
Biz yine baþ baþa kalmýþtýk.
Ama bir gün,
Bir gün ayrýlmamýz gerekti.
Anlamýþtý dostta,
Ve ikimizde hazýr deðildik.

Ýnsan dostundan ayrýlabilir mi?
Ýþte ben, yüreðimle birlikte,
Dostumu arkadaþýma verdim.
Ama dayanamýyordum,
Sýk sýk görmeye gidiyordum.
Bir gün,
O da beni özlemiþ,
Kaçmýþ býraktýðým yerden.
Günlerce orman evinde beklemiþ beni,
Hiçbir þey yemeden-içmeden..
Aç susuz kalmýþ,
Hemen,
Su verdim.., içmedi..,
Ekmek verdim.., yemedi..,
Anladým ki, dost bana küsmüþtü.

Bir süre beraber kaldýk yine.
Toparlarken kendini,
Bir daha ayrýlmamamýz için,
Ne cilveler yapýyordu bana..

Ama bizim,
Ayrýlmamýz kaçýnýlmazdý.
Tekrar býraktým arkadaþýma..
Bir hafta sonra, telefon etti arkadaþým,
Dost,
Ne yiyor ne içiyor,
Ne de arkadaþlarýyla oynuyormuþ.
Bu sefer dost, hayata küsmüþ.

Sanki ben,
Dosttan faklýydým,
Benimde içim yanýyordu.
Ama dayanmaya çalýþýyordum.
Fazla deðil,
Bir-kaç ay sonra,
Bir telefon aldým ki,
Beynimden vurulmuþa döndüm.
Daha fazla hasrete dayanamamýþ,
Dost,
Dost gitmiþ.....

Affet beni dosttum..,
Seni çok ama çok özlüyorum.,
Resimlerin kaldý hatýra,
Yüreðimde acýn….


Nejla Argüz........10 8 2009

Necla Argüz






Sosyal Medyada Paylaşın: