Sabah , adı İstanbulsun

Sessizliði bozan martý çýðlýklarý,
Ýskeleden acele kalkan günün ilk vapuru,
Köþede buram buram simit satan ihtiyar,
Uykulu gözlerle bakan, daha uyanmamýþ yar gibi,
Garip ama güzel bir sabah, adý Ýstanbul
Gidiþlerin dönüþleri güzeldir ya hani,
Bu sabahlarda gidiþler bile hoþ,
Çünkü; adý Ýstanbul

Gözkapaðý karanlýk,
Masmavi gözleri denizin,
Güneþ ile aydýnlanan gündüzdür sabah.
Hýrçýn, ürkek, bir o kadar iþveli,
Yaþamýn ahengine ritim tutan denizi,
Sus diyeni yok ,
bu sabah, adý Ýstanbul…
Geceleri sevdalar satýlmýþ sokaklarýnda,
Gündüzleri gariban oturur kaldýrýmýnda,
Üstünde gezeni, altýnda yataný,
sorsan nedir mutluluk,
adresi belli,
Emirgan da yürümek gece yarýsý,
Eyüp de haykýran mazi ile keyif kahvesi,
Sultanahmet’te geçmiþe yabancý kalabalýk,
Beyoðlu’nda Tanzimat kalýntýsý,
Güzeli-çirkini,
bir sabah, adý Ýstanbul…
Üzerine yaðmuru deyen paltom,
Soðukluðunda beni ýsýtandýr ey! Sabah,
Dost sýcaklýðýnda senden bir parça Üsküdar.
Aþýnmýþ yollarýnda kalbimin acýsýsýn,
Sen sabah, adý Ýstanbulsun...
Kilometrelerce araç kuyruklarý,
Kuyruklara tanýdýk, yürümeyi unutmuþ simalar,
Ýçinde koþuþan, senden bi-haberler var…

Kadýköy’e salýnarak inen,
Geçmek için Beþiktaþ’a,
Elinde çiçeklerle vapur bekleyen sevgili,
Her dem ciðer yangýný havaný solumak, yürümek Galata’ ya
Sen ilk bahar gibi her lahza müjdeci,
Geçen zamanýnla sonbahar kadar hüzünsün,
Sen sabah, adý Ýstanbulsun.
Acýsý-tatlýsý hepsi bir arada,
Sende yaþayan sana her gün yar.
Eski köþklerinde boðazýn,
Kanun, ud, tambur,
Duyulur tüm duygusallýðýnda fasýllardaki huzur,
Sen aþký unutturan satýr.
Kadir, kýymet, hatýr,
Soranýn, bilenin, vefalýn,
Belgrat’ta mý terk edilmiþ yaþlý katýr.
Pikniðinde, çayýrýnda, altýn boynuz Haliç’inde,
Maziden, hale kýzmýþ,
Keser, satýr,
Bilmese de bazýsý hatýr,
Doðan þems ile aydýnlat,
Sen konuþ, sen söyle,
Yazarý, þairi sana yazsýn,
Satýr satýr
Sen sabah, adý Ýstanbulsun…
Sosyal Medyada Paylaşın: