CELALİM

Yüksek tepeleri ardýmýzdaydý toroslarýn,
Biz aþaðýlarda düzlüðündeydik çukurovanýn,
Bir baþkaydý sivri sineðiyle kavurcu sýcaðýn.
Hani duvar dibinde gizlice içtiðimiz sigaranýn.
Tadý bir baþka deðil miydi celalim.

Sazlýklarýn arasýnda, bulandýðýmýz çamurlarýnda,
Hadýrlýdan, akkapýya geçtiðimiz yollarýn.
Ýzi var o günlerin geçen yarým yüzyýlýmýzda.
Çamurunda, sazlýðýnda mý býraktýk yarýnýmýzý,
Kopamadýk kaldýk yaþanmamýþ çocukluðumuzda.
Unutamadýk keyfini o günlerin be celalim.

Sýkýþýp çýkamamýþtýk iki mekan, iki dünya arasýndan,
Sabahýn içinden týkýlýrken karanlýk bir kahveye,
Kovalardýk kimi neden kovaladýðýmýzý anlamadan,
Kaçarken hem onlardan hem de polise yakalanmadan.
Ne gençlikmiþ ki, ne memleket sevdasý o zaman,
Altýmýzdan kayýp gitti ne onlara yaradý nede bize zaman,
Birileri çaldý gençliðimizi, biz kurtulamadýk acýlarýndan.
Ne dayaklar yemiþtin de týnmamýþtýn celalim.

Þimdi uðradýðým da duruyorum küçük saat meydanýnda,
Ne çocukluðumdan bir hatýra, ne de gençliðimden kalan,
Düþünüyorum da þimdilerde neydi hayatýmýza mal olan,
Birileri kurdu saltanatýný ne onlara nede bize aldýrmadan,
Biz hala düþündeyiz yaþanmamýþ hatýralarýyla o günlerin,
Hadi son kadehleri de içelim Celalim; bu kez aðlamadan.


Faik; 24/01/2008 Ýskenderun.
Sosyal Medyada Paylaşın: