Bugün sensiz sendeyim Ýlk kez gözlerine baktýðým Ellerini tutmak için, ellerimi uzattýðým Dut aðacýnýn altýndayým Yüreðim yerinden çýkacaktý Sana bakamýyor, konuþamýyor, utanýyordum Þimdi bir ben, bir de dut aðacý kaldýk Sen yoksun ve ben yapayalnýzým Sýðýnýyorum gözyaþlarýma Dindirsin ýstýraplarýmý diye Ben aðlýyorum, gökyüzü aðlýyor Kalbimse sensizliðinde Hiç durmadan kanýyor Þimdilerde hiç yüzüm gülmüyor Yorgun aklýmla hep seni düþlüyorum Çölde kalmýþ Mecnun gibi Bir avuç sevgini Ellerinden yudumlamak için Yollarýný gözlüyorum
Suçluyum biliyorum Ýdam fermanýmý okuyorum Ne olur ebedi yokluðunla cezalandýrma Bil ki seni ilk günkü kadar çok seviyor, Senden beni af için bir yol bekliyorum
Ünal TÜRKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
cicikagan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.