Şayet öyle inanıyorsan!

Artýk durma ve hýrçýnlaþma
Kalan nefesini sancýlar içinde hasredip yorulma
Dinlemeden ve sükûnet içinde düþünmeden hýnç içinde söz etme


Ne kadar aðlasan incinirsin
Hýrs ile kelam etsen öfkeyle akýldan çok uzaksýn
Sabrý dýþlarsýn ve kanaati hiçleyerek nefsin yolunda adýmlarsýn


Ne deyim artýk sana kar etmiyor
Bildiklerim senin için teminat olmaktan çýkýyor
Güven senin ikliminden feragat ediyor ve haykýrýþlar yakarmýyor


Ey kalbimin sahibi sen bilirsin
Ki ruhumun nihayetinde mutlak olan rehbersin
Aczi yetimle beyhudeleþen gönlüme deva olarak neyi bahþedersin


Nisalar dili hazan ile ne hoyrat
Mahþeri kalabalýkta utandýracak kadar rahat
Bilmem ki bu kadar hayâsýzlýk kime inat, kalbim hazan içinde kat


Gözlerim artýk anlamsýz bakýyor
Ruhum mefkûresinden an be an uzaklaþýyor
Anlam kayboluyor, yaþamak adýna bahanesiz yarýþlar sergileniyor


Ne kadar okusam acý veriyor
Milletim adýna ve sergilenen hinlik katýnda
Bilinçsizlik ayyuka çýkarak edepten içtinap ediyor ve hüzün veriyor


Ey tefekkürü mefkûre nerdesin
Muhayyilemde bilirim ki sen çok deðerlisin
Yoksa uzlete çekilen derviþler misali sukut içinde sabrý dileyen misin


Ne olur en doðru dediðim deme
Ýnsan kimliðinden feragat ederek gerilme
Tekebbür içinde burnunu göðe dikerek arzý deleceðin hissini de verme


Tevazuu yoksa topraðýnda inle
Acýlar içinde kalk ta geceleri tefekkürle serinle
Aklýný her þeyin üzerinde görme ve kudretin kime ait olduðunu da dinle



Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: