gün güneþe vurdu yüzünü yeni umutlarla ... umuda yelken açan yeni insan gülleri sýrtýnda hayatýn taþýnmasý güç yükü eller nasýr tabanlar þiþ aðrýlý bedenler kavgayla kardeþ ekmeðin sesi her sabah uyandýrýrken gözleri uykuya nasýl da hasret bakar onlar sevgiye nasýl da aç vakitsiz vakitlerde yiter benliðimiz ve biz.... ve umudumuz artýk sancýlý ve yüreklerimiz sadece hayatta kalabilmeye çarpýyor! öfkemiz derin deniz çýplak gölgelerimizde büyüyor yeni yetmelerimiz aydýnlýða gebe kör karanlýk alýr bir top insaný sýcaðýndan kendi soðuðuna salar hayat bu böyle durmadan ,sormadan kayar büyür fideler farkýndalýksýz neler de deðiþir görülmeksizin duyular körelir her bakýþ donar durduðu yerdedir yaþam deðiþen biziz... umuda ne oldu dersiniz? umut artýk ufukta, ufuk bize çok uzakta suya býrakmalý kendini insan sancýlý zamanýný yeni umutlara..... esra boyoðlu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
rozerko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.