BAHÇE

Sýcak yumuþak bir dokunuþtu,
Ruhuma süzüldün usulca parmak uçlarýmdan.
Mavi bir ýþýk huzmesiydin,
Ýçime yayýldý ýþýltýn...
Gizli bahçeme aldým seni...
Her zaman yanlýzlýðýmý paulaþtýðým,
Yaþamýn zorluklarýndan kaçtýðým,
Huzur duyduðum bahçeme...
Gözyaþlarýmýn oluþturduðu
Þelalenin önünden geçtik.
Yaban gülleri, menekþeler, sümbüllerin,
Kokusu karþýladý seni.
Baþýn döndü kokudan...
Bülbüllerin sesi, þelalenin sesine karýþtý
Kalbimizin sesiyle yarýþtý.
Gönüllerimiz bir ellerimiz dolandý birbirne.
Oturduk kamelyanýn dibine.
Konuþtuk oradan buradan
Neredeydin? dedin bu kadar zaman!
Ancak geldim çok uzundu yolum.
Yýllarýn yorgunluðuyla aðýrdý yüküm.
Tut ellerimi býrakma.
Geçmiþ geçti, gelecek önümüzde.
Aþkýn sihriyle
Yaþayacaðýmýz mutluluða dalalým.
Kalan ömrümüzde var olalým...

Ayþen Özkan
26-06-2009




Sosyal Medyada Paylaşın: