Kýyamet vaktiydi sanki Gölcük’’te Yalova,Sakarya hepsi göçükte Yer sarsýlýyordu yedi ölçekte Ýç içe girmiþti denizle kara 17 Aðustos kapanmaz yara
Sarsýldý hayatlar enkaza döndü Göçükler altýnda ocaklar söndü Tarifi imkânsýz bir kara gündü Hem nasýl karaydý karadan kara 17 Aðustos kapanmaz yara
Ne temel býraktý ne binada kat Yürekleri yaktý acý hakikat Kimisi yaralý kimisi sakat Bir daha olmasýn böyle manzara 17 Aðustos kapanmaz yara
Anne babasýný yitiren oldu Sokaklar öksüzle yetimle doldu Enkazlar altýnda hayatlar soldu Ortada kaldý hep fakir fukara 17 Aðustos kapanmaz yara
Deprem deðil çürük kolonlar yýktý, Demirden betondan çalanlar yýktý, Ýþinde harami olanlar yýktý, Ne bir iddia bu ne de iftira 17 Aðustos kapanmaz yara
Kurtulan olsa da gülmedi yüzü Eþini oðlunu aradý gözü Anlatabilir mi Hasan’’ýn sözü Kýrkbeþ saniyede çöktü Marmara 17 Aðustos kapanmaz yara
Hasan Hüseyin YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.