Nârýnda ateþi yak gözyaþýnda suyu boð Cezbedip ay’ý döndür nurunla güneþe doð Yüreðinde yarayým kâh diner kâh azarým Bülbül gibi þakýrken gör ki dilim lal olmuþ Dinmeyen özlemimi satýr satýr yazarým
Sevgin canýma bedel namusumdur arýmdýr Yokluðun kýyametim sen varsan ben varýmdýr Umudumu yitirmem yeisimi üzerim Sevdamýz bir okyanus yüreðimse sal olmuþ Fýrtýnalar içinde bata çýka yüzerim
Efendin olmak gurur ruhumu esir eden Doyulmaz cemalinle özüme tesir eden Anladým suskunluðun meftunudur nazarým Madem aþkýn çilesi ömrümüze bal olmuþ Sensiz mutluluklarýn mezarýný kazarým
Feryadýmý gizliyor gölge düþmüþ sesime Teselli yetiþir mi bilmem son nefesime Kendimi arýyorum yokluðunla bizarým Her saniye içimde dinmeyen melal olmuþ Varlýðýn saadetim hasrete intizarým
Ant içtim melek yüzlüm yollarýnda ölmeye Söz verdim güzel gözlüm kollarýnda ölmeye Mananýn çöllerinde yalýn ayak gezerim Ne Mecnun var ne Leyla hepsi de masal olmuþ Tarihi ta kökünden acýmadan ezerim
Yaradan þerre karþý ikimizi savunsun Vuslata ramak kaldý sayýlý gün avunsun Uykularýna gelir düþlerini bezerim Gözlerin ki özümde birincil ikbal olmuþ Hayatýn anlamýný tek onlarla sezerim
Ýsmail Koray Þimþek Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailkoray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.