DEPREM

Marmara çok mutlu gitti yataða,
Bir Aðustos akþamý idi yazdan,
Tan aðarmasýný beklerken rüyalar,
Aniden sarsýldý mekaný dünyalar...

Saniyeler yarýþýyordu peþpeþe,
Korku baþladý, gitti akþamdaki neþe,
Çýðlýk atacak fýrsat bile yoktu,
Neticede toprak olan sayý pek çoktu...

Gölcük atamaz oldu sevgi dolu öpücük,
Kimsede hal kalmadý, yüzlerde yoktu gülücük,
Vay anam feryatlarý yükseldi arþa,
Tabiat sanki gaza basmýþtý, eðilemedi marþa...

Hazin bir tablo karýþtý tüm sýnýrlara,
Kavuþamaz oldu insanlar bezden çadýrlara,
Kendini boþverdi aradý en yakýnlarýný zat,
Ölüm bir anlýk cesetleri etmiþti kat kat...

Bu acý yetmezmiþ gibi musallat oldu akbabalar,
Evlat acýsýyla kývranýrken ana ile babalar,
Leþ arayýp durdu, yeni yýkýlmýþ taþ yýðýnýnda,
Aðýtlar yükseldi tekrar tekrar saðýnda...

Tek yürek olduk naralarý atýldý,
Toplanan yardýmlar bile depreme satýldý,
Bir daha olmaz böyle afet, görülmemiþ görüldü,
Þimdi tüm acýlarýn üsütne duygusuz duvarlar örüldü...

Bugün yýldönümü kutlanýyor isyanlarla,
Ýnsanlar medet umarak döküldü meydanlara,
Ýcrarat isterim diye yükseldi yalavarýþlar,
Neticesi ile ders olur; belki duyulur bu yakarýþlar...

Geçmiþ olsun yaþayanlara,
Rahmet dilerim ötede yaþayanlara,
Nur ile güneþ birleþecek yarýnlar için,
Duyarlý yürekler ile yardým için yanýndan geçin...

Ders alanlar ile verenler çok olur,
Ýcraata gelince en babalar neden yok olur,
Kardeþ kardeþe eþ deðer
Bu büyük acýlarý hep paylaþmaya deðer...

On yedi Aðustos Doksan Dokuz,
Ne olur gelme biz evde yokuz,
Anan babalar çekmesin evlat acýsý,
Kardeþlerin yýklýmasýn sevdiði bacýsý...

Gelme bir daha gelme; ey, doðal afet,
Ancak debir alamalý müteahit saffet,
Ýnsana insan gerek has olan yandan,
Dua ediyoruz, yüce yaradana candan!..
Sosyal Medyada Paylaşın: