İHANET
Merhaba, yine ben geldim.
Tasalanma, hesap falan sormak deðil niyetim.
Geçerken þöyle bir uðradým.
Aslýný istersen, evde duramadým.
Kýzýmýz, dün yine seni sordu.
Baba, annem nerede?
Ne zaman gelecek? Diyor.
Hiç durmadan, usanmadan seni soruyor.
Sadece susuyorum.
Çünkü onu tatmin edecek mantýklý bir yanýt bulamýyorum.
Sen olsan bulabilir miydin?
Kendini benim yerime koy,
Baban, seni ve beni terk etti,
Aþýðýna giderken yolda feci hâlde can verdi, diyebilir miydin?
Ben de, diyemedim.
Neyse, kýz evde yalnýz, kalkayým artýk.
Al, sana kýzýmýn nadir güldüðü anlarýn bir resmini,
Bir de, gözyaþlarýyla ýslanmýþ, þu küçücük mendilini getirdim.
Erdal Fikret AKSAN
19 Temmuz 2007–21:38
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erdal Fikret Aksan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.