Melankolik(I-II)

Öpmedim hayrola!
Görüyorum ki kýrmýzý, mavi arasý
Bir ton deðmiþ dudaðýna
Belki sevgili deðiliz ama,
Var mýydý habersiz
Dudaðý baþka tona boyamak?


-I-


-Aysel’e ithafen-

Tabut sessizliðindeki ölü gecelerde girersin koynuma
Kuklalaþmýþ soyutun ben gibi konuþur
Sana çizerim Aysel bu ölü geceyi
Kendime çizerim
kedime bu ölü geceyi
kýsýr gecede 5 yýllýk gözlerini düþünürüm
Düþünürüm sancýsýz, aðrýsýz gülüþünü
Gülüþünü, gülüþüm gibi düþünürüm
Düþünürüm ince bileklerini, yamalý entarini
Entarini en güzelinden düþünürüm
Düþünürüm hayalinle üþürüm
Gülüþün, dili geçmiþimin hatýrasý
Gülüþün, sözlerimin karamsar sývasý.

Tabut sessizliðindeki ölü gecelerde girersin koynuma
Kuklalaþmýþ soyutun ben gibi konuþur
Sana çizerim Aysel bu ölü geceyi
Kendime çizerim
kedime bu ölü geceyi
küçüklükten sevmedim yalnýz kalmayý
Ama yalnýzken seni düþlemeyi hep sevdim
Sevmedim gecesi olmayan hiçbir gündüzü
Ama, sen olan tüm geceleri sevdim
Yaðmur deyse de dört yaný dikenliyi hiç sevmedim
Ama, sevdim yaðmur deyen dikenli seni
Sevmedim, aydýnlýkta el tutmasýný
Sevmedim, karanlýkta susmasýný.

Tabut sessizliðindeki ölü gecelerde girersin koynuma
Kuklalaþmýþ soyutun ben gibi konuþur
Sana çizerim Aysel bu ölü geceyi
Kendime çizerim
kedime bu ölü geceyi
Çaðýrmadým ay kendi çarptý yüzüme
Yüzümde sana dair sevgiler konuþur
Konuþur yorgan altýnda bir ton düþlerim
Düþlerim seni çaðýrýr
Gece tanýk birde yaslandýðým duvar, birde ay
Ay seni çaðýrýr ki duvar tanýk olmasýn
Düþlerim, aðlýyor geceye karþý
Düþlerim, kimsesiz kalmýþ.

Tabut sessizliðindeki ölü gecelerde girersin koynuma
Kuklalaþmýþ soyutun ben gibi konuþur
Sana çizerim Aysel bu ölü geceyi
Kendime çizerim
kedime bu ölü geceyi
Prangalanmýþ sana hüznüm
Hüznüm, hüzünsüz hüzün þimdi
Þimdi dudaklarým arasýnda rüyam
Rüyam içinde benzetmelerim
Benzetmelerim içinde inanýlmaz birisin
Sen, istesem de dokunamadýðým
Sen, kendiliðinden büyüyenimsin.


-II-

Dili geçmiþte ajitasyonlar çekip
Beceriksiz sözcükleri denkleþtirerek
Adýndan hüzünlü nameler yapýyordum.

Þimdi ise,
Prangalar tutukluyor
Kaldýrýmsýz kimsesiz sevinçlerimi
Ve
artýk seni büyüten O ölü geceler
Korku serpiþtiriyor
Utangaç, çekimser gözlerime.

Allý morlu sözcüklerle
Ýstem dýþý nakaratlar
Tekrarlýyordum güzel endamýna,
Güne ekiyordum kahve tonu göz uçlarýný,
Yana yakýla yalpalýyordum
Önü açýk düþüncelerimle
Ölü gecedeki soyutuna.

Þimdi ise,
Morlu düþüncelerimden
Öteye geçemiyorsun
Cansýz kütük nasýl durursa dere kenarýnda
Ayný öyle duruyorsun
Sevincimin baþucunda.

Karlý mevsimim de soðuk tomurcuklu
Çiçeklerim açardýn,
Ayaz havasý veren dudaklarýnda
Ürkütücü yaz rüzgarým olurdun,
El deðmemiþ avuç aranda
Sevinç çýðlýklarým büyürdü,
Gittiðin yerlerde yakýnýn olur
Kýr çiçeðin açardým.

Þimdi ise,
Mahkum olmuþ sana kifayetlerim
Öl desen düþüp öleceðim
Yangýnla suya serpmiþim
Seni ve sevinçlerimi
Yak desen yakýp
Önüne devrileceðim.


Sosyal Medyada Paylaşın: