DEPREM
On yedi Aðustos yýl doksan dokuz
Kýrdýn belim ile dizimi deprem
Deminler var idik bu anda yokuz
Görmez ettin iki gözümü deprem
Aman bu nasýl iþ burasý nere
Bir sallandý tavan döküldü yere
Evlatlarým öldü göz göre göre
Aldýn benim iki kuzumu deprem
Benim depremzedem benim çilelim
Akan gözyaþýmý nasýl silelim
Söyle suçumuzu nedir bilelim
Ver benim oðlumu kýzýmý deprem
Hayat boyu böyle iþi duymadým
Tatlý caný hiçbir darda koymadým
Caným torunlarým size doymadým
Yaktýn ateþ ettin özümü deprem
Yýkýlmýþým malý mülkü n’iderim
Garip bülbül gibi figan ederim
Ben nerde kalýrým nere giderim
Duymaz mýsýn benim sözümü deprem
Bak þu Ýstanbul’a bakýn þu zaya
Hasret koydun beni yakýna soya
Bir defa bakayým ben doya doya
Kýþ ettin sýcacýk yazýmý deprem
Ýþi bilemedim yattým uzandým
Bir gemi misali battým uzandým
Ben bu yaþa kadar her þey kazandým
Döktün ekmeðimi tuzumu deprem
Ömer Tombul der ki “Depremzedeyim
Hem koca hem baba hem bir dedeyim
Yerim yurdum yoktur nere gideyim”
Ben ölmekte buldum çözümü deprem
HALK ÞAÝRÝ ÖMER TOMBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.