İSTANBUL'UM

Sabahýndayým artýk Ýstanbul’un.
Kara bulutlar arasýndan canýma,
Kandamlasý, yaðan yaðmurun.
Olmayacaktý demiþtin bu þehirde,
Neresinde hani düþlediðim.
Hani nerede masmavi aydýnlýklar.
Bu þehrin neresindedir hani.
Göremediðim yaþanamamýþ umutlarým.

Amansýz, yorgunluk var, bedenlerinde.
Hüzün var, yüzlerinde insanlarýmýn.
En güzel görüntüsü, deðil mi ki boðazýn.
Tepesinden bakýlýnca Çamlýca’ mýn.
Derinliklerine akýttýklarý pisliklerini.
Neyi düðü belirsiz gemiler sularýmýn.
Kalkmaz olmuþ, kýrýlmýþ, kanatlarý.
Çýrpýnýp, kaçýþýyorken martýlarým.
Damla, damla akýyor gözyaþlarý.
Yapraklarýndan, aðlýyor aðaçlarým.
Onlar gibi bakýyorum artýk.
Onlarda benim gibi çaresiz insanlarým.
Boðazý kesilmiþ, yok ediliyorken,
Kanlar içinde varoþlarýyla Ýstanbul’um.

Artýk mutluluk diyarýndasýn.
Geçenler unutulur diyorsun.
Senede, üç beþ gün gelinince.
Bu þehri, imkansýzý, anlayamýyorsun.
Ne yaðmurundaki kanýn,
Ne de rüzgarýndaki çýlgýn tokadýn.
Her gün bir yenisi yapýlýyorken,
Amansýz, ulaþýlmaz yollarýn,
Yollarýna karýþmýþ kanlý teri insanýmýn.
Yok oluþun bu þehirden baþladýðýný,
Ýçin de yaþayamadan göremiyorsun.

Þimdi sen bilmesen de,
Ben hala kýyýsýndayým,
Anadolu ile Ýstanbul’un.
Özlemiyle yanýyorum bilir misin?
Boþa geçirdiðimiz zamanlarým.
Kaybettiðim güzellikleriyle memleketim.
Ve yok olan memleketimde yarýnlarým.

Þimdi tutunabilmek için çýrpýnýyorken,
Her birimiz, bin parça olduk, kenarýn da.
Yeniden doðacak güneþi ve umudu arýyoruz.
Umudumuzu ve yarýnýmýzý, Ýstanbul’ da.

M.Faik AKINCI
25.09.2008-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:

KIRMIZISU Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BEBEĞİM GÜNAYDIN HAYAT YALNIZLIĞIMSIN CEMİLE GÜNDOĞARKEN CANÖZÜM BEN NİLÜFER' im YAŞANMAMIŞ HAYATIM BENİ AFFET OLURMUSUN BEN BİR EYLÜL ÇOCUĞUYUM