Aradýðým sendin dün gece karanlýklarda, Bin parçaya bölünmüþtüm kendi dünyamda, Sensiz kara zindan mahkûmuydum o soðuk odalarda, Ýçimi ýsýttý parlayan gözlerin sabah güneþim...
Gündüz açan çiçekler gibisin gönül bahçemde, Seni hiç soldurmadým ýslak sinemde, Kalp buharýmla beslerim seni karanlýk gecede, Beklenip hasretle kavuþulanýmsýn sabah güneþim...
Issýz bir adanýn yaþam kaynaðýsýn o sessizlikte, Tek korktuðum yokluðun bunu hisset içinde, Kýr gönlünün zincirlerini beni de al içine, Donan sensiz gecemi aydýnlat ne olur sabah güneþim...
Bu günü senin için yaþayacaðým bunu bilesin, Sensiz bir nefes alýrým sanma hep içimdesin, Gözlerimi kör etsede ýþýðý kudretinin, Batana kadar sana bakarým SABAH GÜNEÞÝM...
Uður KUZU 06 Mayýs 2007 saat 06:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
UĞURUM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.