Gündüz gibi bir cesaret ruhumu kuþatan,
Ve babamýn tabiriyle,
“Deryadaki kuzucuklara” dalývermek o an,
Yine babamdan kalan tekneyle korkmadan...
Gece ise tegirgin,
Ve titreyen ruhumun sindiði in, evim...
Ne mavisini görebildiðim deniz,
Ne de beyazýný görebildiðim dalgalar sevimli artýk,
Birisi aydýn, diðeri karanlýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.