Kýþ uykusundan uyanan ayý gibiyim.
Kendime gelmiþ,uyumuþum.
Bir kýþ kadar olmasa da ininde dinlenmiþ.
Kraker gibi kýrýlgan kemiklerim bile güçlenmiþ.
Gerinerek çiçeklere bakýyorum.
Þimdilik miskinim, bütün iþten kaçýyorum.
Ýçimdeki sýkýntýlar göçmüþ baþka yere...
Gönderdim hüznü de,en uzak tatile..
Gitsin istediði yere.
Nerede biter bu ömür ?
Kalmadý yakacak ne odun ne de kömür.
Yoksa uyuyan gönül müdür?
Daha kaç kýþ uykusu görür bu beden.
Düþünmüyorum,düþlüyorum.
Gökyüzünden bal damlýyor.
Mutluyum ,sinek avlýyorum.
Ülkühan Boz
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.