DÜNKÜ BİZLER

Daha dün oyun oynuyorduk sokak aralarýnda..
Kimimiz evcilik oyunu oynardý,
kimimiz çelik çomak oyunu.
Elma þekerlerimiz vardý, bal gibi..
Pamuk þekerimiz, halakalý þekerimiz.

Daha dün plastik topumuzla sokak aralarýnda oynarken,
Kavga ederdik yukarý mahallenin çocuklarýyla...
Hasan amca kovalarda camýný kýrdýðýmýz için.
Akþam babayý beklerken korkardýk belki ama
Yinede hýnzýrdýk yaramazdýk..
Mahallenin tek televizyonunda film izlemeye giderdik.
Ev sahibi bizi gördümü kapatýrdý televizyonunu.
Tam çýkarken açardý, artýk alýþmýþtýk:)
Çýkar gibi yapýp açýnca tekrar oturuyorduk..

Akþamlarý körebe oynardýk.
Atlý karýnca mahalleye geldi mi hemen etrafýnda üþüþürdük..
Anne. Anne bende binmek istiyorum deyip,
Parayý alana kadar rahat durmazdýk..
Bilyelerimiz vardý rengarenk..
Kimin bilyesi çok olsaydý onun sözü geçerdi gurup arasýnda.

Ayþe teyzenin kümesinden tavuklarýný kaçýrtýp
Züleyha ablanýn yýkanmýþ elbiselerini kirletirdik..
Ahh biz ne yaramazdýk. ne munzurduk..
Sonra arkadaþýmýz fatmaya gidip ahmet seni seviyor derdik.:)
Tabi bilmezdik o zaman sevginin anlamýný.
Fatma aðlayarak anneye koþardý anne anne ahmet bana aþýkmýþ diye:))
Sultan abla gelip kovalamaz mý bizi...
Koþ koþ sokaðý dönene kadar koþ...
Bir de yaz olduðumu erik aðaçlarý ah ederdi bizim yüzümüzden.
......................................

Þimdi bakýyorumda ne erik aðacý kalmýþ etrafýmýzda
Ne çelik çomak oyunumuz.
Herþeyimiz herþeyimizi yitirmiþiz
Haberimiz olmadan...




Sosyal Medyada Paylaşın: