Gün olur, söner gözümün feri Kesilir nefesim ve iki yana düþer kollarým. Senin yerine bir avuç kara toprak sarar beni. Her neviden sürüngen mahlûkat kemirir hastalýklý bedenimi. Belki, bir iki kiþi gözyaþý döker ardýmdan. Gün olur, çiçek olur açarým, Seyre dalarým geride býraktýðým âlemi. Belki, küçük bir çingene kýzý alýr, sepetine koyar beni. Belki satar, gözleri dalgýn âþýk birine. Belki, sana verir beni, öper koklarsýn yine. Belki, saçýna takar ya da kurutursun bir defter arasýnda. Býrakmam, bir yolunu bulur mutlaka gelirim sana...
Erdal Fikret AKSAN 27 haziran 2007–00:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erdal Fikret Aksan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.