YANLIZLIK VE SEVDAM

Öyle yanlýzým’ki...sýðmýyorum sözcüklere,
Yazýya dökülmemiþ masallar,
Saza vurulmamýþ türküler gibisin içimde.
Yüreðimde oyalar iþledi sevdan...

Turuncu,mavi,yeþil,mor,
Yitirdi rengini deniz köpükleri,
Turuncular mora dönüþüyor þimdi,
Sularýný kolarým bil o ak köpüklerin,

Bir gün gelirde kýyýna böyle durursa,
Deniz...ona çok sevdiðimi söyle,
Çok yanlýzým... sýðmýyor içim içime...
Sürüp gidecek yaþamým,

Kimi yerlerde ve gülümser gibi yine ayný þeylere,
Sýkýntýlý,dalgýn çoðunlukla acýlý..!
Yeryüzünden silinmiþ ýrklarýn sonuncusuyum ben.
Ama haykýracaðým yitip giden bu aþký,

Nefesim tükenenedek.
Kalbimde yýllardýr kabuk baðladý yaralar,
Ödüm kopuyor...
Birgün hepsi birden kanamaya baþlýyacaklar.

Gece yarýsý karanlýk bozkýrda,
Akan bir tiren kadar yanlýzým...!
Soluk,soluða demirden bir sevdaya mahkumum.
Birgün anlarsýn beni neden suskunum.

Dünya içinde konuþurken böyle,
Bedenimi aþýyor yorgunluðum.
Yanlýzlýðým sarýyor beni yine,
Adýný sayýklýyorum...söylüyorum...
Seni çok seviyorum...!

CananÞAPÇILI

29.9.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: