gitmiþtin…. çoktan bitmiþti boynu öpülmelerin Ýstanbul sokaklarýnda güneþin ýþýnlarý bulutlar çekiliyordu gökyüzünden , gidiyordun gözlerimde býraktýðýn son anlarýydý bedeninin gitmiþtin…. mevsimlerden yaza girilmiþti her taraf rengarenk çiçeklerle doluydu , gidiyordun oysa çiçek denince insanýn aklýna “ AÞK “ geliyordu öpüp , okþadým bütün vazolarý gitmiþtin…. gülmeklerle büyümüþ kahýrlar gibiydi yüzün bütün çizgilerini ezbere bildiðim ne varsa iliklerimde tenine boþaltmýþtým adý konmamýþ çocuk masallarý için gitmiþtin…. “ elveda “ sözcüðüne dönmüyordu dilim “ merhaba “ ya döndüðü kadar bir deli þaþkýnlýk ve suskunluk travmasýydý artýk zaman gitmiþtin…. geceye gece deniyordu hala tabiri caizse uçaklar havalanýyordu arabalar gelip geçiyordu hep kusuyordum , kanserli hastalar gibi kusmak da bir sanat veya ayrý bir sýzý gitmiþtin…. yýllar önce yaþanmýþ ya da yaþanmamýþ bir öyküde ne fark ederdi ki ! tozlu bir fotoðraf çerçevesinde yüzü Mukaddes Haným ile Muhsin Bey ‘in sanýrým kýrk altý , kýrk yedili yýllar sararmýþtý fotoðraf , kanamýþtý anýlar Mukaddes Haným ile Muhsin Bey Yýllarca okunmamýþ öykülerdi
“ her yazgýnýn acý çekmeye mahkum bir kahramaný vardýr. “
gitmiþti…. Muhsin Bey , bir salý sabahý ansýzýn Mukaddes Haným ‘ a veda etmeden bir kanepede aðlýyordum…. Mukaddes Haným göz yaþlarýný siliyordu yoksun ! yoksun artýk ! sevgi mevgi de yok ! sadece kaçýyorsun gidiyorsun hep gitmeklere adýný bile söyleyemem artýk
replikler : - nereye ? - istediðin yere býrakacaðým seni - sonra ne olacak? - sonrasý olmayacak ! - ben gitmek istemiyorum.konuþsak… - hayýr ! gerek yok yine sen : - zamana ihtiyacýmýz var.hem ben biliyorum sen oralarda daha iyi anlayacaksýn beni gerçekten sevmediðini ! - (kalpte ani bir sancý) ben seni seviyorum. gerçekten ! düþünmeme gerek yok.özür dilerim,ben…. - Ben yaþlandým artýk taþýyamam bu heyecaný , bu sýkýntýlarý…. Zaman iyi gelecek ! - (gözde yaþ birikmiþ , beden acý içinde) ne olur iyi düþün ruhum . unutma ; önemli olan zamana býrakmak deðil , zamanla býrakmamaktýr ! son replik : yine sen - kendine iyi bak ! ……
“ insana can veren kanýn akýp gittiði kapanmaz bir yaradýr AÞK “
ekimin doðuþuna açmýþtým düþlerimi haziranýn batýþýna kapattýðým bir oyun afiþiydi karþýnda duran tek sezonluk ! “ Aþka dair ne varsa “ tanrýnýn yazdýðý ne oyuncular önemli artýk ne de mekan tarih : 16.10.2005 – 27.06.2006 bir sezon oynanýp , tedavülden kalkan
mekan : Ýzmir ( Ýstanbulsuzluk iþte) konak meydanýnda, alsancakta ne kadar imkansýz sevgilimdin benim !
(nasýl olsa dönmeyeceksin ! mukaddes haným ile muhsin bey ölmüþ olacak ne hüzün var ki bunda ! ….. )
penceredeki camda yüzümü izliyordum mukaddes haným bekliyordu muhsin beyi usanmadan önünde bir kadeh raký , içinde iki buz akýp gidiyordu zaman hýzla durmadan þunu söylüyordum þunu söylüyordu mukaddes haným “ saatleri nereye gizlemeli ? “ koynunda bir fotoðraf , düþünüyordu mukaddes haným düþünüyordum yan yana çekilmiþ hiç fotoðrafýmýz olmadý bizim o günleri anlatan ve gösteren yan yana çekilmiþ bir tek fotoðraf olmaz mý? yoktu , yoktun , yoktuk ….. bir sýzý hissettim , mukaddes haným kalbini tuttu dayanýlmazdý bu acý ölüyordu mukaddes haným ölüyordum muhsin bey habersizdi her þeyden sende belki eski bir dosttan duyacaktý muhsin bey ufacýk bedeninin küçücük bir tabuta sýðdýðýný belki sende iste de bulamayacaktý muhsin bey o mezarý belki de belki de sende ! ……..
Kar Eriþ 10/08/2006 gece / izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kar Eriş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.