Bu son þiiridir Mekansýz.
Bizim kýrýk dökük hikayemizin.
Her þey eskinin kollarýna sarýldý artýk.
Senin gülüþlerin.
Benim hasretim...
Ne gecenin sýðýntý baykuþlarý.
Nede gündüzün çýðýrtkan martýlarý.
Sývasý dökülmüþ dört duvardýr artýk hayat.
Sensiz nasýl geçer hiç denemedim aslýnda.-bilmem-
birkaç kervan daha geçer þimdi gözlerimden.
Ve her çöl fýrtýnasýnda bir damla gözyaþý olup düþer.
Bu sevda kýzgýn kumlara.
Sen ne kadar boðsan da günü karanlýða.
Ben o kadar senindim eskittiðimiz yýllarda.
Geceler sensiz daha bir yoksun kalacak
sensiz
bilirim.
Ellerimde hala senin sýcaðýn -ölürüm-.
Ölmeye yatmak denenin en sevdalýsýný burada ben sensiz.
Erguvanlar büyütüp þiirlendiririm.
Þimdi sen bambaþka þiirlerin þairisin.
Bende bambaþka þairleri þiiriyim.
Oysa hala gözlerimde sen- gözlerinde ben - gizliyim.
Gidiþin senin kaleminde gizli.
Gidiþin bende onlarca ben öldürdü.
mekansýz kimsem kalmasa da bu zamanýný tüketmiþ.
Sen beni ben seni seveceðim.
Unutma bu kaðýt senin tenin.
Bu mürekkep benim kaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.