İSTİSNALAR VAR
Kýyametler kopmuþ, faylar kýrýlmýþ,
Aðlayan gözleri güldüren yok yok.
Cehennem üstüne mahþer kurulmuþ,
Ocaklar yanýyor, söndüren yok yok.
Her nereye varsan sen, ben davasý,
Bitip tükenmiyor çýkar kavgasý,
Nefes aldýrmýyor kirli havasý,
Yüzlerini Hakk’a döndüren yok yok.
Ýnsanlar insaný ipsiz geriyor,
Sevgiyi ucuza alýp, veriyor,
Yalancýnýn sözü kabul görüyor,
Doðruyu içine sindiren yok yok.
Vakitli vakitsiz herkes ötüyor,
Öte git denince belâ tütüyor,
Güçlü hükmen galip, kurnaz ütüyor,
Aðrýyý, sýzýyý dindiren yok yok.
Aslanýn aðzýnda bir lokma azýk,
Haramý, helâli unuttuk yazýk,
Her zaman yoksula sivrilir kazýk,
Birazda zengine bindiren yok yok.
Meðer hayat yolu sarp bir yokuþmuþ,
Her tarafý pislik, kokmuþ, kokuþmuþ,
Kuzu postu giymiþ, kurtlar doluþmuþ,
Yüzünden maskeyi indiren yok yok.
Kime darýlmalý, kime küsmeli?
Kime selam verip, kimden kesmeli?
Kim çelme attýysa insan kisveli,
Yaralým; düþene el veren yok yok.
25.06.1997……..Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.