Susup kalýyorduk bakýþlarýmýz, Dokunduðunda birbirimize. Sessiz gemiler geçerdi, Göz bebeklerimizin içinden… Söylenmemiþ sözler lal’dý þimdi Kuytularda kalýyordu aþkýmýzýn bir yaný. Kör kurþunlar delip geçerdi, Bir laf devirirdi. Ýçine kapanmýþ yalnýzlýklarýmýzý…
Çýkmak istedikçe batardýk, Her çýrpýnýþ bir renk olurdu, Hayatýmýzýn solgun yanaklarýnda… Ellerimizin buz tutmuþ, Sýcaklýðýna sarýlýrdýk, Bir telaþ olur yakalardýk, Düþlerimizin parmaklarýndan… Acýtmazdý o zalim zaman.
Hafifletirdik omzumuzun yükünü. Gelip penceremize konan kumrulara, Sevda yemleri atardýk. Onlarla birlikte bir sevda yaþardýk, Kavgalardan geri kalan anlarda Neydi bizi bir arada tutan? O kadar isteyipde ayrýlýðý, Ayrýlamayan…
Eskitmeye çalýþtýðýmýz bir giysiydi aþk, Yamayýp, yamayýp tekrar giyilen…
Ayþe CEYLAN 05.05.07*Ýst. Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.