Yüzünün boþluðunda nasýlsa buluyordum ihanet pembesi düþlerini biraz telaþlý diz çökmüþ usulca her an kanatlanýp uçar gibi çopur yanaklarýndan ve dudaklarýn kansýz mazaretsiz.... sanki hiç seviþmemiþ
yeni bulutlar biriktiriyordum sana dair gözlerinden sakýnarak ve bir aðlama hissine cilveler sokuþturuyorum senden gizli senden habersiz
kaç gündür karanfil say-ý-yorum adýný gecelerimin gardýnda belirli belirsiz sonra bir umut besliyor bu yürek çelimsizce ýslak,çiselenmiþ rutubetli bir bekar odasý gibi kimsesiz.....
( ÝBRAHÝM YALÇIN )
Sosyal Medyada Paylaşın:
YALÇINİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.